Bugkos sa Kasuod

“Sa imong kamot itugyan ko ang tanan”
Nagpahiyom ka sa pag-ingon.
Daw tiaw lang.
Apan nituhop sa akong kahiladman
ang imong tingog,
imong panagway,
ug mga pulong nga gibuy-an.

Kalit kang nahanaw,
giatangan sa dalan
gikan sa bulangan pauli sa puloy-anan,
sa minahal nga asawa ug mga anak,
ug gilabni sa kangitngit ang imong kinabuhi,
gilubngan sa tingga ang imong kalawasan.

Ang puto ug bibingka nga imong bitbit,
nabulit sa kaugalingong yuta ug dugo.
Saksi ang nabilin nga tsinelas sa imong pagdagan,
pag-ikyas sa kurat nga kabangis.
Nahagba sa yuta ang imong lawas
uban sa imong suod nga higala.

Usa kaninyo ba ang naangin?
May nanimalos ba?!
Kun ilogan ka lang ba sa hinagiban?
Ug tamparos sa gidangatan, naninguha ang daotan
pagsaka sa imong balay. Ug nasak-an gyod
ang payag sa imong kauban.
Apan,wala silay nakuha.

Takulahaw sa panumdoman motumaw ka nga buhi.
Gilimod ko sa kaugalingon ang imong kamatayon.
Gibugno ko ang Dios kay gihikaw ang nag-inusarang kong kalipay.
Naglingkod ka, nagsandig sa haligi sa imong puloy-anan
samtang hapit na ko moabot sa akong pagduaw.

Ang bugkos sa atong kasuod, nahikot na sa kahiladman…
Gitugyan mo kanako ang gugma ug pagsalig.

Akoy
2006.2.28