Duyan Nga Pahulayan

Panuhot maoy gidangatan
sa ngulngol nga bukog ug unod,
dagmal sa dili ingon nato.

Way mahimo,
kon gisudlan sa tugnawng hangin.
Kon mopiyong, ngutngot ang mata.
Kon mohigda, ngulngol, likod ug abaga.
Kon mokaon, mosuka.
Arang magtungko na lang kun
maglakaw-lakaw sulod sa lawak.
Way lungag kaluklokan,
palabyan sa kasakit.
Samtang, ang oras gakamang.

May pahiyom,
human sa kalbaryo,
usa ka hinanok, usa ka damgo.
Ang abyan, kaaway kun kaabay?
Gahago sa utok, gakagod sa hunahuna...
hangtod nahiuban sa kahigalaan,
sa kataw-anan nga damgo,
nahiuli hinayhinay ang kanhiay.
Sa samin sa kabuntagon, wa nay kusmod
Ang nawong, tawhay ang mata.

May pahulay sa dagat ug lapyahan,
may duyan gihikot sa duha ka punoan,
pamasko sa gisakit sa panahon:

duyan nga pahulayan.

Akoy
2005.12.19